Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt – Haemin Sunim (Non-fictie) 

“Als ik het geheel van het leven van de meeste mensen in een paar woorden moest samenvatten zou ik zeggen: een eindeloos verzet tegen wat is. Als we ons verzetten zijn we constant in beweging omdat we proberen ons aan te passen. En toch blijven we nog ongelukkig over dat wat is.”

Dit is een boek vol toegankelijke quotes, eenvoudige uitleg, praktische tips en prachtige tekeningen. Ik vind dit een fijn boek om als reminder rond te zetten en af en toe door te bladeren tijdens roerige momenten.  

Als niemand over opmerkelijke dingen spreekt – Jon McGregor (Fictie)

“If you listen, you can hear it. The city, it sings. If you stand quietly, at the foot of a garden, in the middle of the street, on the roof of a house. It’s clearest at night, when the sound cuts more sharply across the surface of things, when the song reaches out to a place inside you. It’s a wordless song, for the most, but it’s a song all the same, and nobody hearing it could doubt what it sings. And the song sings the loudest when you pick out each note.”

Het lezen van dit boek bracht mij in een staat van zen. De eerste zes pagina’s zijn bijna een gedicht en kalmeren me elke keer weer. Het vertelt het verhaal van een straat in Noord Engeland gevuld met naamloze maar kleurrijke bewoners tijdens een gewone zomerdag met een ongewoon einde. Het plot is spannend genoeg om je aan het lezen te houden en de straatbewoners interessant genoeg om het lezen leuk te maken. De nadruk ligt op de schoonheid van de normale dingen, wat voor mijn gevoel heel mindful is. Ik heb dit boek in het Engels gelezen, ik weet niet hoe het zich naar het Engels laat vertalen, maar voor mij was het de proza, barstend met zintuiglijke beschrijvingen die het lezen een mindfulle ervaring maakten.

Epitaph for a peach – David Masumoto (Memoir)

“What can you do? he answered. Make it stop raining? We lost most of the crop that year. We failed. But the grapes grew the next year and it didn’t rain. When I farm or garden, I learn to fail without winners or losers.”

Dit boek is niet naar het Nederlands vertaalt. Ik heb dit boek gevonden in een lokale minibieb, en meegenomen omdat de achterflap zei dat de schrijver “farmer’s calluses and a poet’s soul” heeft. In dit boek lopen we een jaar mee  op Masumoto’s boerderij. Zijn favoriete perziksoort, de Sun Crest, is steeds minder populair, maar hij besluit zijn Sun Crests nog één jaar te proberen aan de man te brengen, door samen te werken met de natuur, in plaats van de strijd aan te gaan. Hij gaat de alledaagse uitdagingen van regen, insecten en administratie aan met een boeddhistische denkwijze. Dit boek heeft me inzicht gegeven in de fijne kneepjes van de biologische landbouw en de stalen zenuwen die dat vereist. Voor mij is dit boek de ultieme praktische mindfulness-gids.

Lips too chilled – Basho (Poëzie collectie)

Spring rain –

under trees

a crystal stream.

Deze bundel met zeventiende eeuwse haiku’s staat vol mindful plaatjes. Het oorspronkelijke doel van een haiku was om een moment te beschrijven, een beeld uit de natuur, en Basho is waarschijnlijk de bekendste boeddhistische poëet. Als je liever poëzie en proza door elkaar leest zou ik “De smalle weg naar het hoge noorden” (The narrow road to the deep north and other travel sketches) aanraden, waarin hij zijn reizen beschrijft middels haiku’s, poëzie en proza.

William Carlos Williams

so much depends
upon

a red wheel
barrow

glazed with rain
water

beside the white
chickens

Één van mijn andere favoriete dichters is William Carlos Williams. Zijn simpele gedichten dwingen mijn brein te vertragen om zijn geschetste plaatjes op te bouwen. Mijn favoriete gedichten van hem zijn “this is just to say”, “the right of way” en zijn bekendste “the red wheelbarrow”. De best vertaalde bundel van hem is “Even dit”, waar de originele Engelse versie en de Nederlandse vertaling naast elkaar staan.