observatie

Je weet maar nooit

Heerenveen – Schiphol

Drie plekken neemt ze in beslag, één voor zichzelf, twee voor haar tassen. Geïrriteerd trek ik mijn wenkbrauw op, bij het instappen was ze ook al voorgekropen, duidelijk zenuwachtig. Ze rommelt in haar tas. Stiekem kan ik er wel om lachen. Mijn moeder pakt ook zo haar tassen in; last-minute nog een setje handdoeken in een linnen strandtas proppen, met de hengsels aan de handbagage geknoopt. Want je weet maar nooit! Op alles voorbereidt haalt ze een keurig opgevouwen plastic tas tevoorschijn om haar voeten op de stoel voor zich te kunnen zetten. Stoel nummer vier geclaimd. Ik grinnik nu openlijk, kan mij ‘t ook schelen, plek zat!