Zwolle – Schiphol

“I’ll miss you.” Ze kijkt me aan met een treurig glimlachje.
“We’ll see plenty of each other,” zeg ik terug, ook al weet ik dat dat niet is wat ze bedoelt. Ik ben gek op haar, dat is de afgelopen dagen wel duidelijk geworden. Dit weekend was fantastisch, maar eenmaal terug op de universiteit moet alles terug naar het oude. Ik kijk opzij, haar markeerstift beweegt al even niet meer. Ze zit een samenvatting door te nemen. Ik kijk naar de titel, maar het is niet een van de vakken die ik geef. Morgen moet ze me weer “meneer” noemen, denk ik met afgrijzen. Nog twee jaar voor ze klaar is, is ze het waard om een andere baan voor te zoeken?